Kufelkowe Bractwo

Dark_Archon_

To tędy każdy nowoprzybyły musi przejść. Za nią jest dziwaczny portal. Jedynie stały mieszkaniec miasta, choć nie musi tak być, i wyżsi urzędnicy miejscy mogą przejść tędy bez zatrzymania przez straż.
Brama jest wysoka na kilkadziesiąt metrów, kamienna i to z niej zaczynają się mury okalające miasto. Samo wejście do miasta jest wielkim kamiennym łukiem, a po obu jego stronach są wycięte na kształt wielkiego okna wartownie. Owe wartownie spoglądają swoimi kamiennymi obliczami na środek przejścia i na siebie. W nich stacjonuje zwykle po dwóch strażików, którzy mają rozkaz rewidować i przesłuchiwać każdego nowoprzybyłego. Jakoże obie wartownie współpracują, lecz działają niezależnie, błąd zdarza się tak żadko, że Elf mógłby nie dożyć takiej sytuacji. Jednak gdy taki się zdarzy, strażnicy mają w wartowni arsenał broni godny pozazdroszczenia.

Po przejściu za bramę rozciąga się widok na BardzoWieloŚwiat, jego piękne, brukowane ulice i rynek ze straganami. A dalej... Wielką rezydencję władcy tegoż miasta...

Mschot De`Ath

Podczas kolejnego dusznego, letniego dnia nagle płaska struktura portalu zaczęła falować. Strażnicy czym prędzej zaalarmowali magów i wezwali posiłki. Ustawili się w półkole i wycelowali bronie w bramę. Nagle, na powierzchni portalu pojawiły się dziwne wybrzuszenia, jakby coś chciało się przedostać przez niego. Wybrzuszenia powiększały się, po czym znikły, a pojawił się malutki zergling. Poleciało w niego dużo rzeczy, walka nie była trudna. Tylko jedna osoba wiedziała, o co chodzi naprawdę.
-Zaczęło się - pomyślał zakapturzony człowiek, po czym udał się w poszukiwanie istot, które przedostają się do miasta.

refer

Był upalny letni poranek. Powietrze parowało tak niemiłosiernie, iż wydawało się, że w tym gorącu nic nie moze wykazać choćby odrobiny chęci do jakiegokolwiek ruchu. Jednak... Pod bramę podjechał wielki, dobrze dokarmiony i prawie całkowicie przykryty purpurowym płótnem rumak. Przynajmniej tyle byli w stanie zobaczyć strażnicy miejscy, spoczywający wewnątrz stróżówki.

-Ja do komendanta. Jestem Straceńcem...-powieział surowy męski głos-.

Strażnik wykonał dziwny ruch ręką po czym zapytał:

- Otworzyć ci bramę czy sam się obsłużysz?- zachichotał lekceważaco.

Chwilę później rozległ się trzask i stare, spróchniałe skrzydło bramy rozleciało się w drzazgi...

Amdor

Żołnierze najróżniejszego pochodzenia ustawili się na pozycjach obronnych. Łucznicy weszli na mury jednym z dwóch najbliższych wejść - drugie zostało uszkodzone przez wybuch. Kawaleria została ustawiona na małym placu za bramą, zaś w miejscu , w którym obecnie znajdywały się jej szczątki gnomy i gobliny kończyły konstruować mechaniczną barykadę.
Kapitan Krhast, zakuty w złotą zbroję z symbolami Lathandera, siedził na kruczoczarnym rumaku - Złotym Poranku i przyglądał się przygotowaniom.
-Zbyt wolno - mruknął do siebie, patrząc na tłum łuczników wciąż stojący pod wieżą schodową, prowadzącą na mur. Nagle poczuł dreszcz i obrucił się. Jego ognisto rude włosy na moment przysłoniły mu widok, a kiedy opadły ujrzał czarodzieja ubranego w charakterystyczną togę Obsydianowych czarnoksiężników.
-Witam Mistrzu... - zaczął z udawaną radością Krhast. Nienawidził członków lokalnej akademii od czasu buntu chłopów, który bez dyplomatycznych kroków został krwawo stłumiony przez bractwo.
-Arhuun. Przyszedłem ze wsparciem od Arcymaga - to mówiąc przywołął trzy kamienne golemy, które wyróżniały się nieco spośród tych, które kapitan widział wcześniej. Na ogromnych cielskach wyrysowane był schematy i zaklęcia.
-Hmm... to niewątpliwie wielki dar magu, podziękuj Arcymagowii - kiedy skończył wziął trzy złote medaliony od Mistrza i ustawił golemy za murami. Wtedy podbiegł do niego niski gnom - Inżynier-kapłan Gonda, boga wynalazców.
-Jak barykada Hoghanie? - zapytał
-Skończona, paladynie - odparłgburowaty człowieczek - kiedy pociągnie się za dźwignie, barykada się obniży i pozwoli przejechać kawalerii.
-Dzięki ci, kapłanie
-Huh - prychnął i odszedł.

Mschot De`Ath

Admirał Ingeloakastimilizjan zmierzał do bramy na czele oddziału złożonego z 40 konnych wojowników w złocistych zbrojach.
- Wypad! Otworzyć bramy! - zawołał kapitan, a mechaniczna barykada przepuściła kawalerię.
Oddział wyruszył. Kiedy zbliżał się do linii wrogów, rozległ się dźwięk rogu. Jeźdźcy zdjęli łuki z pleców, po czym wystrzelili. Kiedy mieli wpaść na przeciwników, zawrócili, a potem uderzyli znowu. Walka trwała kilka minut, miecze, szable i młoty uderzały celnie. Kiedy po raz kolejny Admirał zadął w róg, oddział wrócił do miasta. Ingeloakastimilizjan rzucił kapitanowi kryształ - paliwo do magicznej katapulty, po czym oddalił się ze swoimi ludźmi do Enklawy Toryjczyków.